Ja zo kun je het ook zeggen

Een terugblikkende follow-up over "4 en 5 mei comité's "SEXYLAND over de genocide in Gaza en verschrikkingen in Palestina................... en Israël"". Het betreft namelijk een eerdere column over dezelfde kunstenaar en installatie.

Auteur van de bovenstaande column op 15 november 2023 Rachida Azough: "Het lijkt erop dat de recente geweldsuitbarstingen de pijn en bewustwording van de bezetting van Palestina, die inmiddels meer dan 75 jaar duurt, tot uiting brengt."

Ja, '75 jaar aan bezetting', dat hoor je vaker in zekere Nederlandse kringen. En daar kan dus alleen geheel Israël mee bedoeld worden, want Israel zat maar van 1967 tot 2005 in de Gazastrook en dat is 38 jaar, niet 75 jaar. Kortom, ze bedoelt dat Israël als zodanig geen bestaansrecht heeft, en dan ben je Frans Timmermans dus kwijt!

Vervolgens wordt kunstenaar Tina Farifteh geciteerd: “(...) Misschien vergeten we in onze wanhopige pogingen om de genocide dáár te stoppen, hier naar elkaar te luisteren.” Ja weet je, je zou het bijna begrijpen als je interviewster Rachida Azough eerder in het stuk nog zegt dat er op dat moment in Gaza "11.100  burgers zijn omgebracht", terwijl dat juist het totale dodental inclusief Hamas-strijders was.

Sowieso blijft enige ruimtelijkheid richting kunstenaar Tina Farifteh gepast. Immers:

"Ook in haar persoonlijk leven brengt ze haar passie in de praktijk, getuige een e-mail die ze kort geleden stuurde aan een Israëlische vriendin. Ze vroeg haar simpelweg hoe het met haar ging. Ze bleek de eerste. Iedereen vroeg zich af waarom de Israëlische de bombardementen tegen Palestijnen niet had afgekeurd, maar niemand vroeg hoe het met haar ging. “Ze was in rouw, had vijf vrienden kwijtgeraakt en niemand die het zag. In ons zeker weten, en ik weet en blijf vinden dat ik gelijk heb als ik zeg dat het geweld NU moet stoppen, vergeten we dat er pijn is bij iedereen.”"

En ook dat is zeer het vernoemen waard.